اگه نتونستم چند روزی مطلبی روتو وبلاگم بنویسم واسه این است که چند روزی رفته بودم به استان زیبای لرستان ویه پروژه کاری هم بلافاصله پس ازسفر پیش اومد که در کل خیلی نفس گیر بود و بایستی سریع تمومش می کردیم جوری که با بچه ها روزانه در کل سه ساعت خواب داشتیم. خوب اول بریم سراغ استان لرستان. از نزدیک تمام زیبایی این استان را مشاهده کردم البته من فقط به شهرستان دورود رفتم. با ان مردم خونگرم و مهمان نوازش. شب حدودا ساعت 20 بود که ما به اونجا رسیدیم یه استراحتی کردیم تا صبح که با بچه های تبم کوهنوردی شرکت به سمت منطقه اشترانکوه و دریاچه زیبای گهر راه افتادیم در ابتدای راه می بایست یه خری کرایه کنیم واسه حمل اثاثیه که خود حکایتی دارد با قیمتی سرسام اور. از خود ابتدای راه تا خود دریاچه حدودا پنچ ساعت راه است بدان راه که ما رفتیم. در میان راه هم یه یه ساعتی استراحت داشتیم در کنار چشمه پمه کار که چشمه معدنی و خیلی خنکی بود. ولی خوب جاتون خالی خیلی با حال بود ما حدود ساعت 9 صبح راه افتادیم ساعت 14:30 رسیدیم به خود دریاچه درگهرکه بعد از این همه پیاده روی خیلی خسته شدم البته بچه های تیم کوهنوردی مشکلی نداشتن ولی من که مهمان اونا بودم خیلی خسته شدم خلاصه ...... خوب ادامشو رو فردا می نویسم .
باور نمیکنم که خدا وجود داشته باشه :
مردی برای اصلاح سر و صورتش به آرایشگاه رفت.
در حال کار، گفتگوی جالبی بین آنها در گرفت.
آنها به موضوع «خدا » رسیدند،
آرایشگر گفت: من باور نمی کنم خدا وجود داشته باشد!
مشتری پرسید :چرا؟
آرایشگر گفت : کافی است به خیابان بروی تا ببینی چرا خدا وجود ندارد.
اگر خدا وجود داشت آیا این همه مریض می شدند؟
بچه های بی سرپرست پیدا می شدند؟ این همه درد و رنج وجود داشت؟
نمی توانم خدای مهربانی را تصور کنم که اجازه می دهد این چیز ها وجود داشته باشند.
مشتری لحظه ای فکر کرد،اما جوابی نداد؛چون نمی خواشت جروبحث کند.
آرایشگر کارش را تمام کرد و مشتری از مغازه بیرون رفت.
در خیابان مردی را دید با موهای بلند و کثیف و به هم تابیده و ریش اصلاح نکرده...
مشتری برگشت و دوباره وارد آرایشگاه شد و به آرایشگر گفت:
به نظر من آرایشگرها هم وجود ندارند.
آرایشگر با تعجب گفت:چرا چنین حرفی می زنی؟
من این جا هستم،همین الان موهای تو را کوتاه کردم.
مشتری با اعتراض گفت : نه!!! آرایشگر ها وجود ندارند،
چون اگر وجود داشتند،
هیچ کس مثل مردی که آن بیرون است، با موهای بلند و کثیف و ریش اصلاح نکرده پیدا نمی شد.
آرایشگر گفت : نه بابا ؛ آرایشگر ها وجود دارند،
موضوع این است که مردم به ما مراجعه نمی کنند.
مشتری تایید کرد: دقیقا! نکته همین است.
خدا هم وجود دارد!
فقط مردم به او مراجعه نمی کنند و دنبالش نمی گردند.
برای همین است که این همه درد و رنج در دنیا وجود دارد.
ایا میدانستید:
یک لیتر سرکه درزمستان سنگینتراز تابستان است
شاد باشید.
یک قطعه ادبی رو که دیشب خواندم رو واسه وبلاگم انتخاب کردم شما هم بخوانید.
خیالت زد بر احوالم شبیخون
شبی اب امد از چشمم شبی خون
شبیخون زد به فایز لشکر غم
مرا در خان احسانت شبی خون
پری زادم به خواب امد پریشب
دلم شادان و خرم با پری شب
پریشب با پری شب صبح کردم
ندیدم خواب خوش همچون پریشب.
-----------------------------------------------
مقایسه دو رویداد :
رویداد اول: چهارم دیماه 1331
یک هواپیمای شرکت هواپیمایی ایران که از شیراز به تهران می آمد، در نزدیکی فرودگاه مهرآباد هنگام کم کردن ارتفاع برای نشستن سقوط کرد و همه مسافران و سرنشینان آن جز دو تن (حسین عدل رئیس شرکت تلفن شیراز و مهندس خزاینی) کشته شدند...
نکته جالب و قابل تامل در این سانحه زنده ماندن و سلامت کامل این دو تن از میان دهها مسافر نبود، بلکه دست نخورده ماندن یک بسته بسیار بزرگ پر از اسکناس بود که با این هواپیما حمل می شد !!!
این بسته پس از برخورد هواپیما به زمین از داخل آن بیرون افتاده، بازشده و اسکناسها سطح بیابان ( چند قدمی جاده جنوبی پر رفت و آمد کرج ـ تهران ) را تا مسافتی دور پوشانده بود. صدها نفر کسانی که به کمک و یا تماشا آمده بودند و عموما از کارگران تنگدست محل و نوجوانان بودند حتی یک قطعه اسکناس را برای خود برنداشته بودند و به خبرنگاران خارجی گفته بودند که تصاحب به ناحق مال دیگران، دولت و یا شخص ، حرام است و باعث ناراحتی وجدان می شود و ما تنها به دسترنج خود قانع هستیم !
این خبرنگاران به سراسر جهان نوشته بودند که سانحه پرتلفات هوایی تهران منش ویژه و بزرگواری ایرانیان را یک بار دیگر به ثبوت رساند و اگر در کشوری دیگر اتفاق افتاده بود، مردم تماشاگر حتی یک قطعه اسکناس را باقی نمی گذاشتند و برای تصاحب آنها هجوم می بردند و با هم مسابقه می دادند...
رویداد دوم : 22 دیماه 1386 ( 55 سال و 18 روز بعد )
سیدحسین توکلی ، بازپرس شعبه 5 دادسرای جنایی گفت: چند روز پیش به دنبال برودت هوا و بارش برف ، یک خودروی حامل پول در نزدیکی فیروزکوه با یک خودروی سواری پراید تصادف کرد. در این تصادف ، یک اتوبوس مسافربری که در حال عبور از جاده بود، با مشاهده این وضعیت متوقف شد و مسافران برای کمک به مجروحان از اتوبوس پیاده شدند.
سرقت پول های بانک
بازپرس جنایی در ادامه گفت: چند نفر از مسافران که قصد کمک به مجروحان خودروی حامل پول بانک را داشتند، با مشاهده پول های موجود که پس از تصادف در اتاقک خودرو پخش شده بود، به یکباره وظیفه انسانی خود را فراموش کردند و با سرقت مقادیری از چک های مسافرتی متعلق به بانک بدون آن که به مجروحان حادثه کمک کنند، بار دیگر سوار اتوبوس شدند و محل را ترک کردند...
شکایت و پیگیری
بازپرس توکلی افزود: به دنبال این ماجرا، ماموران امدادی با حضور در محل ، امدادرسانی به حادثه دیدگان را آغاز کردند و راننده خودروی پراید بر اثر شدت جراحات جان خود را از دست داد. برادر جوان فوت شده پس از این حادثه عنوان کرد: برادرم پس از تصادف و در آخرین لحظات عمرش در تماس تلفنی گفت: میان صندلی و فرمان خودرو گرفتار شده است و مسافران اتوبوس را مشاهده می کند که برای کمک پیاده شده اند، اما به جای کمک به او سراغ خودروی بانک می روند...
بازپرس شعبه 5 دادسرای جنایی افزود: به دلیلی شکستگی دنده این جوان و فرورفتن در ریه وی ، اگر مسافران او را از میان آهن پاره بیرون می آوردند، به طور قطع نجات می یافت ، اما افسوس که آنها با مشاهده پول های درون خودرو، وظیفه انسانی شان را فراموش کرده و بدون هیچ مساعدتی محل را ترک کرده اند...
توکلی بیان کرد: پس از سرقت پول ها و بررسی های بعدی معلوم شد 148 میلیون تومان از پول های درون خودرو به سرقت رفته است و افراد سارق در مرحله بعدی با چک های مسافرتی سرقت شده ، به خرید طلا، لوازم خانه و... اقدام کرده اند!!!
دستگیری یک متهم
بازپرس جنایی افزود: با آغاز تحقیقات در این زمینه ماموران در مرحله بعدی یک نفر از مسافران سارق را به همراه 38 میلیون تومان از چک های مسافرتی دستگیر کردند.متهم در تحقیقات گفت: وقتی صحنه تصادف را مشاهده کردیم ، ابتدا قصد کمک به مصدومان را داشتیم و ما بوضوح فریادهای کمک خواهی راننده خودروی پراید را می شنیدیم ، اما با مشاهده چک های مسافرتی درون خودرو، هر کدام از ما که از اتوبوس پیاده شده بودیم ، سعی می کردیم پول بیشتری برداریم...
بازگشت .....
امروز تصمیم گرفتم بعد از مدتها مشغله کاری و workshop های فشرده کاری یه سر برم شهرستان تا به خونوادم سر بزنم....این اواخر احساس خوبی ندارم و خیلی دپرس شدم و فکر میکنم دیدار خونواده تا حد زیادی می تونه این مشکل منو حل کنه،خیلی سخته که تو ایران باشی اما نتونی خونوادت رو بیش از سالی یه بار ببینی...شاید یکی از دلایلی که به وبلاگ نویسی رو آوردم همین احساس تنهایی و دوری از خونواده است من سالهاست که دور از خونواده زندگی میکنم چه دوران دانشگاه و چه در حال حاضر که سر کارم، اما خوشبختانه هنوز به این شرایط عادت نکردم و سالهاست در آرزوی این هستم که صبح ها با صدای پر مهر و محبت مادرم از خواب بیدار بشم نه با صدای سرد زنگ ساعت یا موبایلم......
واقعا مدرنیته و زندگی خالی از احساس وماشینی امروز، افراد رو از هم دور کرده به طوری که در آرزوی زندگی سنتی هستم...که یه صبحانه ساده شامل چای و پنیر و نون گرم رو در جمع اعضای خونوادم بخورم با اون خواهر کوچیکم که هی میگه داداش بریم قایم باشک بازی کنیم.... من این زندگی ساده رو به زندگی درخوابگاههای مدرن شرکت با صبحانه های آنچنانی ترجیح میدم.....بچه که بودم آرزوی همچین جایی رو داشتم همراه با ماموریت های کاری داخل وخارج ازکشور ،اما اکنون فقط با اون خاطرات زندگی میکنم و خوشحالم که خیلی زود و در سنین جوانی به این دیدگاه رسیدم....
یاد جمله دکتر علی شریعتی میافتم که :
لحظه ها را گذراندیم که به خوشبختی برسیم ،غافل از اینکه خوشبختی همان لحظه ها هستند.
شاد باشید